Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος στην Θεομητορική εορτή της Γεννήσεως της Θεοτόκου ιερούργησε στο ιστορικό Ιερό Ναό της Παναγίας Φανερωμένης, των Ξένων της Ηπειρωτικής Αδελφότητος στο πλακάδο του Αγίου στο κέντρο της παλαιάς πόλης της Κέρκυρας
Κατά την Θεία Λειτουργία ήτο κατάμεστος ο Ιερός Ναός από ευσεβείς χριστιανούς, ντόπιους και ξένους επισκέπτες του νησιού μας και έψαλε η ωραιότατη Χορωδία σε βυζαντινό ύφος τηρώντας την παράδοση του ως άνω Ιερού Ναού ο οποίος είναι δημιούργημα του 17ου αιώνα, όταν ήλθε κυρίως από την περιοχή της Ηπείρου εξαιτίας του τουρκικού ζυγού και των βίαιων εξισλαμισμών μεγάλος αριθμός ηπειρωτών, βρίσκοντας καταφύγιο στο νησί μας. Μετά την εγκατάστασή τους δημιούργησαν μεγάλη Αδελφότητα καθώς και τον εν λόγω Ιερό Ναό, ο οποίος έκτοτε συντηρεί την δική του ιδιαίτερη παράδοση. Χοράρχης είναι ο καθηγητής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Σχολής Εκκλησιαστικής Μουσικής «Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ» της Ιεράς μας Μητροπόλεως κ. Νικόλαος Μακρόπουλος, ο οποίος πλαισιώνεται από μαθητές της σχολής και στο αριστερό αναλόγιο ο παλαιός ιεροψάλτης του Ιερού Ναού κ. Γεώργιος Τόμπρος, πτυχιούχος και γνώστης της βυζαντινής μουσικής.
Με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας συλλειτούργησαν αρκετοί Ιερείς μεταξύ των οποίων και ο Αρχιμανδρίτης Σεβαστιανός Λάτσας, αποσπασμένος Κληρικός της Ιεράς μας Μητροπόλεως στην Γερμανία και ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ι. Μητροπόλεως Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός καθώς και ο Αρχιδιάκονος του Σεβασμιωτάτου π. Χριστόδουλος Τριαντάφυλλος.
Κατά την Θεία Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος έλαβε αφορμή από την καταβασία της ενάτης ωδής: «Μυστικὸς εἶ Θεοτόκε Παράδεισος, ἀγεωργήτως βλαστήσασα Χριστόν, …». Στον παράδεισο τον επίγειο που δημιούργησε ο Θεός για να αναπαύεται και να ξεκουράζεται ο άνθρωπος, αλλά και για να κοινωνεί ο κτιστός άνθρωπος με τον Θεό, ήτο ένας άγιος τόπος. Εξ αυτού του ηγιασμένου τόπου έλαβε ο Θεός χώμα και έπλασε πηλό και έκτισε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν. Δηλαδή του έδωσε την δυνατότητα δια του προσωπικού του αγώνα να φθάσει και να ομοιωθεί με τον Δημιουργό του Θεό στην αγάπη, στην αθανασία, στην υπομονή, στην εγκράτεια, στην δικαιοσύνη και στην καλοσύνη. Αλλά όμως ο άνθρωπος ο οποίος ζει μέσα σε αυτή την παραδείσια κατάσταση και αναστρέφοντας το πολύτιμο δώρο της ελευθερίας που του έδωσε ο Θεός αποκόπτεται από τον Θεό, απομακρύνεται από τον Δημιουργό Του και αυτονομείται στην ζωή του.
Αυτή η κατάσταση στην οποία περιήλθε ο άνθρωπος ήτο κατάστασις σκότους, αγνωσίας και κολασμού. Ο μυστικός παράδεισος, τον οποίο έτσι ονομάζουν οι Άγιοι Πατέρες την Παναγία μας είναι αγιωτέρα πάντων των αγίων της κτίσεως ακόμη και των αύλων αγγελικών δυνάμεων, αφού τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ υποκλίνονται στην αγιότητά Της. Εξ αυτού λοιπόν του μυστικού παραδείσου λαμβάνει ο ίδιος ο Θεός γη, δηλαδή την Παναγία μας και την καθαρότητα της ανθρωπίνης φύσεως εν τω προσώπω Της και ο Λόγος του Θεού ενώνεται όπως θα μας εξηγήσει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός «ἐν δύο φύσεσιν ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως» και έκτοτε έχουμε τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό ως νέο Αδάμ και την Παναγία μας ως νέα Εύα. Με τον τρόπο αυτό ο Κύρίος μας εισάγεται στην ιστορία για να καταργήσει τον θάνατο, την πνευματική ασθένεια και όλα εκείνα τα οποία προέρχονται από την φθορά της ανθρωπότητος συνεπεία των πράξεων του παλαιού Αδάμ και της παλαιάς Εύας. Έτσι λοιπόν, μέσα από τον μυστικό παράδεισο αναγεννάται και ανακαινίζεται όλη η δημιουργία του Θεού, γιατί η αγάπη του Θεού ουδέποτε έπαψε να ενεργεί για όλη την δημιουργία.
Σήμερα λοιπόν γιορτάζουμε το ιερό γεννέσιο της Παναγίας μας, το οποίο πραγματοποιήθηκε με υπερφυσικό τρόπο καθώς οι γονείς, Ιωακείμ και Άννα ήταν μεγάλης ηλικίας και κλήθηκαν από τον Θεό να συνδημιουργήσουν μαζί Του την Υπεραγία Θεοτόκο που έμελλε να είναι η μητέρα του Θεού, αλλά και η μητέρα όλης της ανθρωπότητος. Δεν υπάρχει πιο ιερό πρόσωπο από την Παναγία μας. Με την γέννησή της η ανθρωπότητα προγεύεται τη δική της σωτηρία, καταδικάζεται το πνευματικό σκότος και καταυγάζεται όλη η δημιουργία από το φως της θεότητος το οποίο μέλλει η Παναγία μας να εγκαταστήσει στην πεπτωκυία ανθρώπινη φύση.
Στον τόπο μας αυτή η γιορτή της Παναγίας μας, αναφέρεται ως Λαμποβίτισσα γιατί λάμπει με το φως της θεότητος, του οποίου αναλαμβάνει την διάχυση σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Σήμερα αγαπητοί μου, και πάλι η ανθρωπότητα επέλεξε την αυτονόμησή της από τον Θεό. Προτίμησε το σκότος της άνεσης, και της φθοράς η οποία προέρχεται από την αμαρτία. Ο άνθρωπος προτιμά να ζήσει τη ζωή της φιληδονίας, τη ζωή της εγωκεντρικότητας και της μάταιης φιλοδοξίας, πιστεύοντας ότι έτσι θα είναι καταξιωμένος στην μικρή διάρκεια του επίγειου βίου του. Όμως, η πραγματικότητα μαρτυρεί άλλα. Η παρατηρούμενη και ολοταχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα, όχι μόνο στην πατρίδα μας, αλλά και παγκοσμίως, η στέρηση της ελευθερίας από τα σκοτεινά κέντρα της παγκόσμιας εξουσίας και η απόγνωση στην οποία έχει περιέλθει ο σύγχρονος άνθρωπος από όλα τα κοινωνικά φαινόμενα δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της αυτονομήσεώς του από τον Θεό. Όμως, αγαπητοί μου αδελφοί, όσο και αν έχουμε πικράνει την Παναγία μας, αυτή είναι έτοιμη πάντα να δεχτεί την μετάνοιά μας, την αλλαγή του τρόπου της ζωής μας και εκείνη ως πρέσβειρα όλου του κόσμου στον Ιησού Χριστό που είναι ο υιός της και Θεός της, αλλά και όλων μας, θα πρεσβεύει και θα αναμένει τον καθένα μας χωριστά την επιστροφή και την συνειδητή κοινωνία του μετά του Χριστού μας.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ευχήθηκε χρόνια πολλά και ευλογημένα σε όλους, με την ελπίδα πως σύντομα για το καλό της πατρίδας μας θα ανανήψουμε πνευματικά και θα ανοίξουν όχι μόνο τα σωματικά μας μάτια, αλλά και τα μάτια της ψυχής μας για να ατενίσουμε την Παναγία μας.
