Εἰς τό Κύριε ἐκέκραξα.

Στίχ. Κατανυκτικά.Ἦχος β΄

Ἥμαρτον εἰς σέ Σωτήρ, ὡς ὁ ἄσωτος Υἱός, δέξαι με Πάτερ μετανοοῦντα, καὶ ἐλέησόν με ὁ Θεός.

Κράζω σοι Χριστὲ Σωτήρ, τοῦ Τελώνου τὴν φωνήν, ἱλάσθητί μοι ὥσπερ ἐκείνῳ, καὶ ἐλέησόν με ὁ Θεός.

Τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν, ἐννοῶν τὰ ἄτοπα, ἐπὶ τοὺς σοὺς καταφεύγω οἰκτιρμούς, Τελώνην μιμούμενος, καὶ Πόρνην δακρύσασαν, καὶ τὸν Ἄσωτον Υἱόν, διὸ καὶ προσπίπτω σοι Ἐλεῆμον, πρίν με καταδικάσῃς, φεῖσαί μου ὁ Θεός, καὶ ἐλέησόν με.

Τὰς ἀνομίας μου πάριδε Κύριε, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, καὶ τὴν καρδίαν μου καθάρισον, ναὸν αὐτὴν ποιῶν τοῦ Αγίου σου Πνεύματος, μή με ἐξουδενώσης ἀπὸ τοῦ σοῦ προσώπου, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ μέγα ἔλεος.

Ποίημα τοῦ κυρίου Ἰωσήφ

Ἦχος πλ. δ.΄  Κύριε, εἰ καὶ κριτηρίῳ.

Κύριε, ὁ ἐπὶ Σταυροῦ ἑκουσίως, ὑφαπλώσας τὰς παλάμας σου, τοῦτον κατανύξει καρδίας, προσκυνεῖν ἡμᾶς ἀξίωσον, λελαμπρυσμένους καλῶς, νηστείαις καὶ δεήσεσι, καὶ ἐγκρατείᾳ, καὶ εὐποιΐα, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.

Κύριε, τῶν ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη, κατὰ τὸ πλῆθος ἐξάλειψον, τῶν σῶν οἰκτιρμῶν Πανοικτῖρμον, καὶ τὸν Σταυρόν σου ἀξίωσον, ἐν καθαρᾷ τῇ ψυχῇ, καὶ βλέπειν καὶ προσπτύσσεσθαι, ἐν τῇ παρούσῃ τῆς ἐγκρατείας, Ἑβδομάδι ὡς φιλάνθρωπος.

Ἕτερον Προσόμοιον Ποίημα Θεοδώρου

Ἦχος γ΄.  Μέγιστον θαῦμα.

Μέγιστον θαῦμα! τὸ Ξύλον ὁρᾶται, ἐν ᾧ Χριστὸς, σαρκὶ, ἐσταυρώθη· προσκυνεῖ ὁ Κόσμος καὶ φωτιζόμενος ἀνακράζει. Ὢ τοῦ Σταυροῦ τῇ δυνάμει! καὶ θεωρούμενος δαίμονας καίει, καὶ ἐκτυπούμενος, τούτους φλέγων δείκνυται. Μακαρίζω σὲ τὸ ἄχραντον Ξύλον, τιμῶ καὶ προσκυνῶ ἐν φόβῳ, καὶ Θεὸν δοξάζω, τὸν διὰ σοῦ μοι χαριζόμενον, ζωὴν τὴν ἀτελεύτητον.

Στιχηρὰ Μηναίου.  Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κλαυδίου, Διοδώρου, Οὐΐκτωρος, Οὐϊκτωρίνου, Παππίου, Νικηφόρου καὶ Σεραπίωνος.

Ἦχος δ΄. Ὠς γενναῖον ἐν Μάρτυσι

Ὀφθαλμοὺς ἐκκεντούμενοι, καὶ δακτύλους κοπτόμενοι, καὶ πλευρὰς ξεόμενοι, καὶ κρεμάμενοι, καὶ τὰ ὀστᾶ συντριβόμενοι, καὶ ξίφει τεμνόμενοι, μεληδὸν καὶ κεφαλήν, τοῦ δολίου συντρίψαντες, οὐκ ἠρνήσασθε, τὸν Σωτῆρα τῶν ὅλων, οὐ ξοάνοις, ἐπεθύσατε ἀλόγως, Μεγαλομαρτυρες ἔνδοξοι.

Σὺν Κλαυδίῳ τιμήσωμεν, Νικηφόρον τὸν ἔνδοξον, τὸν σεπτὸν Διόδωρον καὶ Οὐΐκτωρα, Οὐϊκτωρῖνον Παππίαν τε, καὶ τὸν Σεραπίωνα, τὸν ἑπτάριθμον χορόν, τὸ πανάγιον ἄθροισμα, τὴν ὁλόκληρον, ἐκκλησίαν, τὸν δῆμον τὸν ἁπάσας, τῶν δαιμόνων μυριάδας, ξίφει ἀνδρείας συγκόψαντα.

Οἱ τὸ πάθος τὸ ἅγιον, τοῦ Χριστοῦ μιμησάμενοι, καὶ τῇ θείᾳ χάριτι φυγαδεύοντες, πάθη ψυχῆς τε καὶ σώματος, οἱ στῦλοι οἱ ἄσειστοι, οἱ φωστῆρες τῶν πιστῶν, οἱ τὸν δόλιον κτείναντες, οἱ πανεύδιοι, τῶν ἐν ζάλῃ λιμένες, οἱ τὰ ἄνω κατοικοῦντες ἐπαξίως, μεγαλυνέσθωσαν Μάρτυρες.

Δόξα… Καὶ νῦν… Θεοτοκίον

Τὴν σκηνὴν τὴν ἀμόλυντον, τὴν νεφέλην τὴν ἔμψυχον, τὸν ναὸν τὸν ἅγιον, τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τὴν ἀδιάβατον γέφυραν, τὴν στάμνον, τὴν πάγχρυσον, τὴν ἁγίαν κιβωτόν, τὴν μετάρσιον κλίμακα, τὸ εὐρύχωρον, τοῦ Δεσπότου χωρίον, τὴν Παρθένον, καὶ Μητέρα τοῦ Κυρίου, περιφανῶς μακαρίσωμεν.

Φῶς ἱλαρόν…

Προκείμενον. Ἦχος πλ. δ΄.

Ἔδωκας κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τό Ὄνομά σου, Κύριε.

Στίχ. Ἀπό τῶν περάτων τῆς γῆς πρός σε ἐκέκραξα.

Σκεπασθήσομαι ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου.

Ἔδωκας κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τό Ὄνομά σου, Κύριε.

Ἐκτενής, Καταξίωσον Αἰτήσεις Ἱερέως…

Ἀπόστιχα

Ἦχος πλ. δ΄.

Ἀτενίσαι τὸ ὄμμα εἰς οὐρανόν, οὐ τολμῶ ὁ τάλας ἐγώ, ἐκ τῶν πονηρῶν μου πράξεων, ἀλλ’ ὡς ὁ Τελώνης στενάξας κραυγάζω σοι. Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ, καὶ φαρισαϊκῆς ὑποκρίσεως ρῦσαί με, ὡς μόνος εὔσπλαγχνος.

     Στίχ. Πρός σέ ἦρα τούς ὀφθαλμούς μου, τόν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ. Ἰδού, ὡς ὀφθαλμοί δούλων εἰς χεῖρας τῶν κυρίων αὑτῶν, ὡς ὀφθαλμοί παιδίσκης εἰς χεῖρας τῆς κυρίας αὑτῆς, οὕτως οἱ ὀφθαλμοί ἡμῶν πρός Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, ἕως οὗ οἰκτειρήσαι ἡμᾶς.

Καί πάλιν τό Ἰδιόμελον

Στίχ.  Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, ὅτι ἐπί πολύ ἐπλήσθημεν ἐξουδενώσεως, ἐπί πλεῖον ἐπλήσθη ἡ ψυχή ἡμῶν. Τό ὄνειδος τοῖς εὐθυνοῦσι, καί ἡ ἐξουδένωσις τοῖς ὑπερηφάνοις.

Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον ἁγιάζετε, καί πᾶσαν νόσον θεραπεύετε· καί νῦν πρεσβεύσατε, ῥυσθῆναι τῶν παγίδων τοῦ ἐχθροῦ, τάς ψυχάς ἡμῶν δεόμεθα.

Δόξα, καί νῦν. Θεοτόκιον. Ἦχος ὁ αὐτός.

Τά οὐράνια ὑμνεῖ σε κεχαριτωμένη, Μῆτερ ἀνύμφευτε· καί ἡμεῖς δοξολογοῦμεν, τήν ἀνε-ξιχνίαστόν σου γέννησιν· Θεοτόκε πρέσβευε, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον…

Ἦχος πλ. α΄.

Θεοτόκε Παρθένε, Χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙ εὐλογημένη, σύ ἐν γυναιξί, καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πάντων ἡμῶν μνήσθητι, ἵνα ῥυσθῶμεν τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν∙ σοί γάρ ἐδόθη χάρις πρεσβεύειν ὑπέρ ἡμῶν.

Δόξα.

Ἱκετεύσατε ὑπέρ ἡμῶν, ἅγιοι Ἀπόστολοι, καί Ἅγιοι Πάντες, ἵνα ῥυσθῶμεν κινδύνων καί θλίψεων∙ ὑμᾶς γάρ θερμούς προστάτας, πρός τόν Σωτῆρα κεκτήμεθα.

Καί νῦν. Θεοτόκιον.

Ὑπό τήν σήν εὐσπλαγχνίαν καταφεύγομεν, Θεοτόκε∙ τάς ἡμῶν ἱκεσίας, μή παρίδῃς ἐν περιστάσει∙ ἀλλ’ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, μόνη Ἁγνή, μόνη εὐλογημένη.

Κύριε ἐλέησον, μ΄

Ὁ Ἱερεύς.

Ὁ ὤν εὐλογητός Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ἐπουράνιε Βασιλεῦ, τοὺς εὐσεβεῖς καὶ ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς στερέωσον, τήν Πίστιν στήριξον∙ τά ἔθνη πράυνον∙ τόν κόσμον εἰρήνευσον∙ τήν ἁγίαν Ἐκκλησίαν, πόλιν, νῆσον καί Ἱεράν Μητρόπολιν ταύτην καλῶς διαφύλαξον∙ τούς προαπελθόντας πατέρας καί ἀδελφούς ἡμῶν ἐν σκηναῖς Δικαίων τάξον∙ καί ἡμᾶς ἐν μετανοίᾳ καί ἐξομολογήσει παράλαβε, ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος

Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας, μή μοι δῷς.

Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς, καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾷν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου∙ ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἦχος β΄.

Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σέ νεκρόν

Πάντων, προστατεύεις Ἀγαθή, τῶν κατά-φευγόντων ἐν πίστει, τῇ κραταιᾷ σου χειρί∙ ἄλλην γάρ οὐκ ἔχομεν, ἁμαρτωλοί πρός Θεόν, ἐν κινδύνοις καί θλίψεσιν, ἀεί μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι, ὑπό πταισμάτων πολλῶν. Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου∙ ὅθεν σοι προσπίπτομεν∙ Ῥῦσαι, πάσης περιστάσεως τούς δούλους σου.

Ἥμαρτον εἰς σέ Σωτήρ, ὡς ὁ ἄσωτος Υἱός, δέξαι με Πάτερ μετανοοῦντα, καὶ ἐλέησόν με ὁ Θεός.

Κράζω σοι Χριστὲ Σωτήρ, τοῦ Τελώνου τὴν φωνήν, ἱλάσθητί μοι ὥσπερ ἐκείνῳ, καὶ ἐλέησόν με ὁ Θεός.

Τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν, ἐννοῶν τὰ ἄτοπα, ἐπὶ τοὺς σοὺς καταφεύγω οἰκτιρμούς, Τελώνην μιμούμενος, καὶ Πόρνην δακρύσασαν, καὶ τὸν Ἄσωτον Υἱόν, διὸ καὶ προσπίπτω σοι Ἐλεῆμον, πρίν με καταδικάσῃς, φεῖσαί μου ὁ Θεός, καὶ ἐλέησόν με.

Τὰς ἀνομίας μου πάριδε Κύριε, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, καὶ τὴν καρδίαν μου καθάρισον, ναὸν αὐτὴν ποιῶν τοῦ Αγίου σου Πνεύματος, μή με ἐξουδενώσης ἀπὸ τοῦ σοῦ προσώπου, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ μέγα ἔλεος.

Κύριε, συ ο οποίος με τη θέλησή σου άπλωσες τις παλάμες σου παγιδευτικά πάνω στο Σταυρό, αξίωσέ μας να προσκυνούμε αυτόν με κατάνυξη καρδιάς, αφού καθαριστούμε καλά, ώστε να γίνουμε λαμπροί, με νηστείες και με δεήσεις και με εγκράτεια και με φιλανθρωπία, ως αγαθός και φιλάνθρωπος.

Κύριε, Πανοικτίρμον (πολυεύσπλαγχνε), τα πλήθη των αμαρτιών μου εξάλειψε κατά το πλήθος των οικτιρμών σου (σύμφωνα με το πλήθος των οικτιρμών σου) και αξίωσέ μας το Σταυρό σου και να βλέπουμε και να εναγκαλιζόμαστε (να ασπαζόμαστε) με καθαρή την ψυχή, κατά την παρούσα εβδομάδα της εγκράτειας (της νηστείας), ως φιλάνθρωπος.

Πάρα πολύ μεγάλο θαύμα! Βλέπεται (εμφανίζεται, φαίνεται) το Ξύλο (δηλαδή ο Σταυρός) πάνω στο οποίο με τη σάρκα του σταυρώθηκε ο Χριστός˙ το προσκυνεί ο κόσμος και φωτιζόμενος φωνάζεις δυνατά˙ Εύγε στη δύναμη του Σταυρού! Και όταν θεωρείται (παρατηρείται, θεάται, παρουσιάζεται) καίει τους δαίμονες, και όταν εκτυπώνεται, φαίνεται ότι τους κατακαίει. Μακαρίζω σένα, το άχραντο (άσπιλο, αμόλυντο) Ξύλο, τιμώ και προσκυνώ με φόβο και δοξάζω το Θεό, ο οποίος χάρισε σε μένα δια σου ατελεύτητη ζωή.

Παρόλο που σας εξόρυξαν τα μάτια, σας έκοψαν τα δάχτυλα, σας έγδαραν τα πλευρά, σας κρέμασαν, σας έσπασαν τα οστά και σας τεμάχισαν τα μέλη με το ξίφος, εσείς συντρίψατε το κεφάλι του δόλιου εχθρού και δεν αρνηθήκατε τον Σωτήρα όλων· ούτε θυσιάσατε σαν άμυαλοι στα είδωλα, ένδοξοι μεγαλομάρτυρες

Μαζί με τον Κλαύδιο ας τιμήσουμε και τον ένδοξο Νικηφόρο, τον ευσεβή Διόδωρο, τον Ουΐκτωρα, τον Ουϊκτωρίνο, τον Παππία και τον Σεραπίωνα. Αυτοί οι επτά αποτελούν μια χορεία, μια αγία συνάθροιση, ολόκληρη την εκκλησία και τον λαό, που όλες τις μυριάδες των δαιμόνων τις κατέκοψε με το ξίφος της ανδρείας

Αυτοί οι μάρτυρες που μιμήθηκαν το άγιο πάθος του Χριστού και με τη θεία Χάρη αποδιώχνουν τα πάθη της ψυχής και του σώματος, οι αμετακίνητοι στύλοι, οι φωτιστές των πιστών που σκότωσαν τον πανούργο εχθρό, τα γαλήνια λιμάνια όσων βρίσκονται σε ζάλη, αυτοί που κατοικούν επάξια στον ουρανό, ας μεγαλυνθούν.

Την αμόλυντη σκηνή, την έμψυχο νεφέλη, τον άγιο ναό του Θεού μας, την γέφυρα που δεν έχει κανείς διαβεί, την χρυσή στάμνα, την αγία κιβωτό, την κλίμακα που οδηγεί στον ουρανό, την ευρύχωρη κατοικία του Δεσπότη Χριστού, την Παρθένο και Μητέρα του Κυρίου ας την μακαρίσουμε με περηφάνια.

Έδωσες κληρονομιά στους φοβουμένους το όνομά σου, Κύριε.

Από την άκρη της γης σε σένα φώναξα δυνατά.

Θα σκεπαστώ κάτω από την σκέπη των πτερύγων σου.

Έδωσες κληρονομιά στους φοβουμένους το όνομά σου, Κύριε.

Δεν τολμώ εγώ ο ταλαίπωρος να σηκώσω το βλέμμα μου (τα μάτια μου) στον ουρανό, εξ αιτίας των πονηρών (άθλιων) μου πράξεων, αλλ’ αφού εστέναξα όπως ο Τελώνης φωνάζω δυνατά. Θεέ, σπλαγχνίσου με τον αμαρτωλό και λύτρωσέ με από τη φαρισαϊκή υποκρισία, ως μόνος εύσπλαγχνος

Σε σένα που κατοικείς στον ουρανό σήκωσα τα μάτια μου. Να, όπως τα μάτια των δούλων στα χέρια των κυρίων τους, όπως τα μάτια της υπηρέτριας (δούλης) στα χέρια της κυρίας της, έτσι τα μάτια μας (στρέφονται) προς τον Κύριο το Θεό μας μέχρις ότου μας λυπηθεί (ευσπλαχνιστεί).

Στιχ. Ελέησέ μας, Κύριε, ελέησέ μας, γιατί πάρα πολύ εξουδενωθήκαμε (εξευτελιστήκαμε), πάρα πολύ χόρτασε η ψυχή μας τον εξευτελισμό (την κοραϊδία) των αλαζόνων και την καταφρόνια (περιφρόνηση) των εγωϊστών (υπεροπτικών).

Μάρτυρες του Κυρίου κάθε τόπο αγιάζετε και κάθε αρρώστεια θεραπεύετε∙ και τώρα πρεσβεύσατε να σωθούν (λυτρωθούν) οι ψυχές μας από τις παγίδες του εχθρού, σας παρακαλούμε.

Δόξα, καί νῦν

Τα ουράνια σε υμνούν, κεχαριτωμένη Μητέρα ανύμφευτη∙ κι εμείς δοξολογούμε την ανε-ξιχνίαστή σου γέννηση∙ Θεοτόκε, πρέσβευε να σωθούν οι ψυχές μας.

Θεοτόκε Παρθένε, Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία∙ ο Κύριος είναι μαζί σου∙ ευλογημένη είσαι συ μεταξύ των γυναικών και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, διότι γέννησες τον Σωτήρα των ψυχών μας.

Βαπτιστή του Χριστού, θυμήσου όλους εμάς, ώστε να λυτρωθούμε (να σωθούμε ή να θεραπευτούμε) από τις ανομίες μας (παρανομίες μας) διότι σε σένα δόθηκε η χάρη να πρεσβεύεις για μας.

Παρακαλέσατε για μας, Άγιοι Απόστολοι και Άγιοι Πάντες, ώστε να λυτρωθούμε (να σωθούμε) από κινδύνους και θλίψεις∙ διότι εσάς θερμούς προστάτες προς τον Κύριο έχουμε αποκτήσει.

Κάτω από τη δική σου ευσπλαγχνία καταφεύγουμε, Θεοτόκε∙ τις ικεσίες μας (τις παρακλήσεις μας) μην παραβλέψεις (καταφρονήσεις) όταν βρισκόμαστε σε περίσταση (σε δύσκολη θέση)∙ αλλά λύτρωσέ μας (ελευθέρωσέ μας) από τους κινδύνους, συ που είσαι η μόνη Αγνή, η μόνη ευλογημένη

Αυτός που είναι ευλογημένος ο Χριστός ο Θεός μας, πάντοτε, τώρα και αιωνίως και στους απεράντους αιώνες.

Επουράνιε βασιλιά∙ τους πιστούς και Ορθοδόξους Χριστιανούς στερέωσε, την πίστη στήριξε∙ τα έθνη καταπράυνε (μαλάκωσε)∙ τον κόσμο ειρήνευσε∙ την Αγία Εκκλησία, την πόλη, τη νήσο, την Ιερή Μητρόπολη αυτή διαφύλαξέ τη καλά∙ τους πατέρες και αδελφούς μας που έχουν απέλθει (κοιμηθεί) προ καιρού (που απήλθαν ή αναχώρησαν πρώτοι), κατάταξε στις σκηνές των δικαίων και εμάς παράλαβε σε μετάνοια και εξομολόγηση ως αγαθός και φιλάνθρωπος.

Κύριε και αρχηγέ της ζωής μου, μη μου δώσεις πνεύμα (διάθεση) οκνηρίας (απραξίας), περιεργείας και αργολογίας.

Αλλά χάρισε σε μένα το δούλο σου πνεύμα (διάθεση) σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπο-μονής και αγάπης.

Ναι, Κύριε βασιλιά, χάρισέ μου τη διάθεση να βλέπω τα δικά μου πταίσματα και να μη κα-τακρίνω τον αδελφό μου. (Και τα ζητώ από Σένα) διότι είσαι ευλογημένος στους απεράντους αιώνες. Γένοιτο (είθε).

Ώ Αγαθή (Θεοτόκε) προστατεύεις όλους εκείνους που με πίστη καταφεύγουν στη (βοήθεια που προσφέρει) η πανίσχυρη χείρα Σου∙ (διότι) άλλη δυ-νατότητα συνεχούς διαμεσολαβήσεως στον Θεό σε ώρες κινδύνων και θλίψεων δεν έχουμε (εκτός από Σένα) εμείς οι αμαρτωλοί που λυγίζουμε υπό το βάρος των αμαρτιών μας∙ γι’ αυτό προσπίπτουμε στα πόδια σου ώ Μητέρα του Υψίστου Θεού∙ Λύτρωσε από κάθε ανάγκη τους δούλους σου.