Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Σήμερα στήν φωταύγεια τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως δοκιμάζουμε μαζί μέ ὁλόκληρη τή δημιουργία, μαζί μέ τίς ἀγγελικές δυνάμεις, μαζί μέ τόν ὁρατό καί τόν ἀόρατο κόσμο, ἀνέκφραστη χαρά καί ἀγαλλίαση, γιατί ὁ Χριστός, «ἀνέστη τριήμερος» ἀπό τῶν νεκρῶν, γενόμενος «ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων», (Ρωμ. 15,20) καί «πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν» (Κολ. 1,18), χαρίζοντας «τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν ζωήν».
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἕνα γεγονός, πού ἱστορικά μέν διαδραματίσθηκε σέ συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο, μυσταγωγικά ὅμως ἐξακολουθεῖ νά βιώνεται ἀπό τούς Χριστιανούς ὅλων τῶν ἐποχῶν, γιατί κάθε φορά πού τελεῖται τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, «τόν θάνατον Κυρίου καταγγέλλομεν καί τήν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ ὁμολογοῦμεν». (Α΄ Κορ. 11,26).
Σέ μία ἐποχή πού κυριαρχεῖ τό σκότος, ὁ θάνατος, ἡ ἁμαρτία, τά πάθη, ὁ πόλεμος, ἡ ἀρρώστια – ψυχική καί σωματική-, οἱ φυσικές καταστροφές, ὁ φόβος, ἡ ἀβεβαιότητα, ἡ σύγχυση, ἡ μοναξία, ἡ ἐγκατάλειψη, ἡ ἀπελπισία, ἡ ἀπαγοήτευση, ἡ ἀδικία καί ἡ φτώχεια, ἔρχεται ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, πού μαρτυρᾶ τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γιά νά μᾶς δώσει θάρρος, χαρά καί ἐλπίδα.
Μέ τήν Ἀνάστασή του ὁ Χριστός ἔρχεται νά μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες ποὺ γέννησαν καὶ γεννοῦν τὶς ποικίλες κρίσεις, χαρίζοντάς μας τὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια χαρά, τὴν ὁποία «οὐδεὶς αἴρει ἀφ ̓ ὑμῶν» (Ἰω. 16,22).
Μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ «πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει». Τὰ πάντα ἄλλαξαν, αφού τὴν θλίψη διαδέχθηκε ἡ χαρά. Γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ὁ Ἀναστημένος Κύριος εἶναι τὰ «πάντα ἐν πᾶσιν». Στό ἑορταστικό αὐτό κλίμα ἡ Ἐκκλησία μας μὲ στοργὴ καὶ ἀγάπη μᾶς προτρέπει: «Δεῦτε ἐφρανθῶμεν, ὅτι ἀνέστη Χριστὸς ὡς παντοδύναμος».
Τήν ἐξέχουσα θεολογική σημασία τῆς Ἀναστάσεως μᾶς ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει: «Ἐὰν ὑπάρχει μιὰ ἀλήθεια στὴν ὁποία θὰ μποροῦσαν νὰ συνοψισθοῦν ὅλες οἱ εὐαγγελικὲς ἀλήθειες, ἡ ἀλήθεια αὐτὴ θὰ ἦταν ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἀκόμη, ἐὰν ὑπάρχει μιὰ πραγματικότητα στὴν ὁποία θὰ μποροῦσαν νὰ συνοψισθοῦν ὅλες οἱ καινοδιαθηκικὲς πραγματικότητες, ἡ πραγματικότητα αὐτὴ θὰ ἦταν ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Μόνο στὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐξηγοῦνται ὅλα τὰ θαύματά Του, ὅλες οἱ ἀλήθειές Του, ὅλα τὰ λόγια Του, ὅλα τὰ γεγονότα τῆς Καινῆς Διαθήκης.
Μέχρι τὴν ἀνάστασή Του ὁ Κύριος δίδασκε γιὰ τὴν αἰώνια ζωή, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνάστασή Του ἔδειξε ὅτι ὁ Ἴδιος ὄντως εἶναι ἡ αἰώνια ζωή.
Μέχρι τὴν ἀνάστασή Του δίδασκε γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνάστασή Του ἔδειξε ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι πράγματι ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν.
Μέχρι τὴν ἀνάστασή Του δίδασκε ὅτι ἡ πίστη σ’ Αὐτὸν μεταφέρει ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνάστασή Του ἔδειξε ὅτι ὁ Ἴδιος νίκησε τὸ θάνατο καὶ ἔτσι ἐξασφάλισε στοὺς θανατωμένους ἀνθρώπους τὴ μετάβαση ἐκ τοῦ θανάτου στὴν ἀνάσταση».
Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου,
Τή φωτόλουστη αὐτή νύκτα, πού τά «πάντα πεπλήρωται φωτός, ὁ ούρανός καί ἡ γῆ καί τά καταχθόνια», σᾶς ἀπευθύνω πατρικά ἐγκάρδιες ἀναστάσιμες εὐχές. Ἂς δώσουμε τόν ἀσπασμό τῆς ἀγάπης ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ἄς ἀφήσουμε τήν καρδιά καί τό νοῦ μας νά γεμίσουν ἀπό τό δικό Του φῶς, ἄς πάρουμε δύναμη ἀπό τήν δική Του δύναμη.
Εἴθε ὅλοι μας νά γίνουμε φῶς! Νά γίνουμε ἀναστάσιμες λαμπάδες! Νά γίνουμε φῶς ἐλπιδοφόρο γιά νά σκορπίσουμε ἄπλετο φῶς στήν ἀσέληνη καί ζοφερή νύκτα τῆς ἐποχῆς μας.
Ἱκέτης ἐνώπιον τοῦ κενοῦ μνημείου ὑπέρ πάντων Ὑμῶν
Ὁ Ἐπίσκοπος καὶ Πνευματικὸς Πατέρας σας
+ Ὁ Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ