ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ 15.3.2021
Τά ψαλλόμενα τοῦ Ἑσπερινοῦ σέ κείμενο καί μετάφραση
ΚΕΙΜΕΝΑ
Εἰς τό Κύριε ἐκέκραξα.
Στίχ. Κατανυκτικά. Ἦχος βαρύς.
Ὡς ὁ ἄσωτος Υἱός, ἦλθον κᾀγὼ οἰκτῖρμον· δέξαι με προσπίπτοντα, ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου, ὁ Θεὸς καὶ ἐλέησόν με.
Ὡς ὁ περιπεσὼν εἰς τοὺς λῃστάς, καὶ τε-τραυματισμένος, οὕτω κᾀγὼ περιέπεσα, ἐξ ἐμῶν ἁμαρτιῶν, καὶ τετραυματισμένη ὑπάρχει μου ἡ ψυχή, πρὸς τίνα καταφύγω ὁ ὑπεύθυνος ἐγώ, εἰμὴ πρὸς σὲ τὸν εὔσπλαγχνον, τῶν ψυχῶν τὸν ἰατρόν; ἐπίχεε ἐπ’ ἐμὲ ὁ Θεός, τὸ μέγα σου ἔλεος.
Ὡς τὴν συκὴν τὴν ἄκαρπον, μὴ ἐκκόψης με Σωτὴρ τὸν ἁμαρτωλόν, ἀλλ’ ἐπὶ πολλῷ τῷ ἔτει, συγχώρησίν μοι δώρησαι, ἀρδεύων μου τὴν ψυχήν, τοῖς δάκρυσι τῆς μετανοίας, ἵνα καρπὸν προσενέγκω σοι ἐλεημοσύνης.
Ὥς Ἥλιος ὑπάρχων δικαιοσύνης, φωτα-γώγησον τὰς καρδίας, τῶν σὲ ὑμνούντων, Κύριε δόξα σοι.
Ποίημα τοῦ κυρίου Ἰωσήφ
Ἦχος β΄. Ἄγγελος μέν τό Χαῖρε
Ἐγκρατείᾳ τήν σάρκα, ταπεινῶσαι πάντες σπουδάσωμεν, τό θεῖον ὑπερχόμενοι στάδιον, τῆς Ἀμώμου Νηστείας, καί εὐχαῖς καί δάκρυσι, Κύριον τόν σώζοντα ἡμᾶς ἐκζητήσωμεν, καί λήθην τῆς κακίας παντελῆ ποιήσωμεν βοῶντες∙ Ἡμάρτομέν σοι, σῶσον, ὡς πάλαι Νινευΐτας, Χριστέ Βασιλεῦ, καί κοινωνούς ἡμᾶς, οὐρανίου Βασιλείας ποίησον εὔσπλαχγνε.
Ἑμαυτόν ἀπελπίζω, ἐννοῶν τά ἔργα μου Κύριε, τά πάσης τιμωρίας ἐπάξια∙ ἰδού γάρ παραβλέψας, τά σεπτά σου Σῶτερ ἐντάλματα, ἀσώτως μου τόν βίον ἠνάλωσα∙ διό καθικετεύω, μετανοίας ὄμβροις με καθάρας, νηστείᾳ καί δεήσει, ὡς μόνος Ἐλεήμων ἐκλάμπρυνον, καί μή βδελύξῃ με Εὐεργέτα τῶν ἁπάντων, καί Ὑπεράγαθε.
Ἕτερον τοῦ κυρίου Θεοδώρου
Ἦχος β΄. Τῶν ὑπέρ νοῦν δωρεῶν
Τόν τῆς νηστείας καιρόν, φαιδρῶς ἀπαρξώμεθα, πρός ἀγῶνας πνευματικούς ἑαυτούς ὑποβάλλοντες∙ ἁγνίσωμεν τήν ψυχήν, τήν σάρκα καθάρωμεν∙ νηστεύσωμεν ὥσπερ ἐν τοῖς βρώμασιν ἐκ παντός πάθους, τάς ἀρετάς τρυφῶντες τοῦ Πνεύματος∙ ἐν αἷς διατελοῦντες πόθῳ, ἀξιωθείημεν πάντες, κατιδεῖν τό πάνσεπτον Πάθος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καί τό Ἅγιον Πάσχα, πνευματικῶς ἐναγαλλιώμενοι.
Στιχηρὰ
τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀγαπίου καὶ τῶν σύν αὐτῷ.
Ἦχος πλ. δ’. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος
Μάρτυρες Χριστοῦ ἑπτάριθμοι, τῶν διωκτῶν τὰς ὁρμάς, καὶ τὸν βίαιον θάνατον, εἰς οὐδὲν ἡγήσασθε, ἀλλ’ ἑτοίμως ἐσπεύσατε, ἀνδρειοφρόνως πρὸς τὰ παλαίσματα, καὶ νίκης στέφος ἀναδησάμενοι, συνηριθμήθητε, τοῖς δικαίοις ἅπασι, μεθ’ ὧν ὑμᾶς, πάντοτε γεραίρομεν καὶ μακαρίζομεν.
Μάρτυς ἀθλητὰ Ἀγάπιε, τῶν ἀγαθῶν τὴν πηγήν, ὀρεκτῶν τὸ ἀκρότατον, ἀγαπήσας ἔσπευσας, τοῦ πιεῖν τὸ ποτήριον, τοῦ μαρτυρίου ἐπικαλούμενος, Θεοῦ τοῦ ζῶντος τὸ θεῖον ὄνομα, Ὢ τῆς ἀνδρείας σου! ὢ τῆς καρτερίας σου! δι’ ἧς τυχεῖν, δόξης καὶ λαμπρότητος, σαφῶς ἠξίωσαι.
Μάρτυρες ἀξιοθαύμαστοι, ἐθελουσίῳ σφαγῇ, ἑαυτοὺς ἐξεδώκατε, καὶ τὴν γῆν τοῖς αἵμασι, τοῖς ἡμῶν ἡγιάσατε, καὶ τὸν αἰθέρα κατελαμπρύνατε, τῇ διαβάσει, καὶ νῦν οἰκίζεσθε, εἰς τὰ οὐράνια, πρὸς φῶς τὸ ἀνέσπερον, ὑπὲρ ἡμῶν, πάντοτε δεόμενοι, θεοειδέστατοι.
Δόξα, καί νῦν. Θεοτόκιον.
Χαῖρε φωτὸς θεῖον ὄχημα, χαῖρε Κυρίου ναέ, καὶ σκηνὴ ἁγιάσματος, φῶς ἡμῖν ἀνέτειλας, ἐξ ἀχράντου νηδύος σου, καταφωτίζον κόσμου τὰ πέρατα, καὶ ἁγιάζον ἡμᾶς χρηστότητι, χαῖρε κεφάλαιον, σωτηρίας Ἄχραντε, χαῖρε φρικτόν, ἄκουσμα καὶ λάλημα, τῶν πεποιθότων εἰς σέ.
Φῶς ἱλαρόν…
Προκείμενον
Ἦχος πλ. δ΄.
Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν σου ἀπό τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι∙ ταχύ ἐπάκουσόν μου∙ πρόσχες τῇ ψυχῇ μου, καί λύτρωσαι αὐτήν.
Στίχ. Ἡ σωτηρία σου ὁ Θεός ἀντιλάβοιτό μου.
Στίχ. Ἰδέτωσαν πτωχοί, καί ἐφρανθήτωσαν.
Μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἀπό τοῦ παιδός σου…
Ἐκτενής, Καταξίωσον Αἰτήσεις Ἱερέως…
Ἀπόστιχα, Ἦχος δ΄.
Ἔλαμψεν ἡ χάρις σου Κύριε, ἔλαμψεν ὁ φωτισμός τῶν ψυχῶν ἡμῶν∙ ἰδού καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού καιρός μετανοίας∙ ἀποθώμεθα τά ἔργα τοῦ σκότους, καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός∙ ὅπως διαπλεύσαντες τό τῆς Νηστείας μέγα πέλαγος, εἰς τήν τριήμερον, Ἀνάστασιν καταντήσωμεν, τοῦ Κυρίου Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ σώζοντος τάς ψυχάς ἡμῶν.
Στίχ. Πρός σέ ἦρα τούς ὀφθαλμούς μου,..
Καί πάλιν τό Ἰδιόμελον
Στίχ. Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς..
Ὁ ἐνδοξαζόμενος, ἐν ταῖς μνείαις τῶν Ἁγίων σου Χριστέ ὁ Θεός, ὑπ’ αὐτῶν δυσωπούμενος, κατάπεμψον ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Δόξα, καί νῦν. Θεοτόκιον. Ἦχος ὁ αὐτός.
Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσι.
Τῶν Ἀγγέλων αἱ τάξεις σε, Θεομῆτορ δοξάζουσι· τὸν Θεὸν γὰρ Πάναγνε ἀπεκύησας, τὸν σὺν Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι, ἀεὶ συνυπάρχοντα, καὶ Ἀγγέλων στρατιάς, ἐκ μὴ ὄντος βουλήματι, ὑποστήσαντα, ὃν ἱκέτευε σῶσαι καὶ φωτίσαι, τὰς ψυχὰς τῶν ὀρθοδόξως, σὲ ἀνυμνούντων Πανάχραντε.
Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον…
Ἦχος πλ. α΄.
Θεοτόκε Παρθένε, Χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία∙ ὁ Κύριος μετά σοῦ∙ εὐλογημένη, σύ ἐν γυναιξί, καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Βαπτιστά τοῦ Χριστοῦ, πάντων ἡμῶν μνήσθητι, ἵνα ῥυσθῶμεν τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν∙ σοί γάρ ἐδόθη χάρις πρεσβεύειν ὑπέρ ἡμῶν.
Δόξα.
Ἱκετεύσατε ὑπέρ ἡμῶν, ἅγιοι Ἀπόστολοι, καί Ἅγιοι Πάντες, ἵνα ρυσθῶμεν κινδύνων καί θλίψεων∙ ὑμᾶς γάρ θερμούς προστάτας, πρός τόν Σωτῆρα κεκτήμεθα.
Καί νῦν. Θεοτόκιον.
Ὑπό τήν σήν εὐσπλαγχνίαν καταφεύγομεν, Θεοτόκε∙ τάς ἡμῶν ἱκεσίας, μή παρίδῃς ἐν περιστάσει∙ ἀλλ’ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, μόνη Ἁγνή, μόνη εὐλογημένη.
Κύριε ἐλέησον, μ΄
Ὁ Ἱερεύς.
Ὁ ὤν εὐλογητός Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἐπουράνιε Βασιλεῦ, τήν Πίστιν στήριξον∙ τά ἔθνη πράυνον∙ τόν κόσμον εἰρήνευσον∙ τήν ἁγίαν Ἐκκλησίαν, πόλιν, νήσον καί Ἱεράν Μητρόπολιν ταύτην καλῶς διαφύλαξον∙ τούς προαπελθόντας πατέρας καί ἀδελφούς ἡμῶν ἐν σκηναῖς Δικαίων τάξον∙ καί ἡμᾶς ἐν μετανοίᾳ καί ἐξομολογήσει παράλαβε, ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος.
Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας, μή μοι δῷς.
Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς, καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.
Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾷν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου∙ ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἦχος β΄.
Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σέ νεκρόν
Πάντων, προστατεύεις Ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει, τῇ κραταιᾷ σου χειρί∙ ἄλλην γάρ οὐκ ἔχομεν, ἁμαρτωλοί πρός Θεόν, ἐν κινδύνοις καί θλίψεσιν, ἀεί μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι, ὑπό πταισμάτων πολλῶν. Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου∙ ὅθεν σοι προσπίπτομεν∙ Ῥῦσαι, πάσης περιστάσεως τούς δούλους σου.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Όπως ο άσωτος Υιός ήλθα κι εγώ οικτίρμονα˙ δέξου με καθώς πέφτω μπροστά στα πόδια σου, Θεέ, και ελέησέ με.
Όπως αυτός που έπεσε στους ληστές και έχει τραυματιστεί, έτσι κι εγώ έπεσα εξ αιτίας των αμαρτιών μου και η ψυχή μου είναι τραυματισμένη, προς ποίον να καταφύγω εγώ ο υπεύθυνος, παρά μόνο σε σένα τον εύσπλαγχνο, το γιατρό των ψυχών; Ρίξε πάνω μου, Θεέ, το μέγα σου έλεος.
Μη αποκόψεις (ξεριζώσεις, εξολοθρεύσεις) όπως την άκαρπη συκή, Σωτήρα, εμέ τον αμαρτωλό, αλλά χάρισέ μου για πολύ χρόνο τη συγχώρηση, ποτίζοντας την ψυχή μου με τα δάκρυα της μετανοίας,ώστε να σου προσφέρω καρπό ελεημοσύνης.
Καθώς είσαι ο Ήλιος της δικαιοσύνης, φώτισε τις καρδιές αυτών που σε υμνούν, δόξα σε σένα Κύριε.
Ας σπεύσουμε όλοι να ταπεινώσουμε τη σάρκα με εγκράτεια καθώς μπαίνουμε σιγά-σιγά στο στάδιο της άμωμης (άψογης) νηστείας και με ευχές και δάκρυα ας αναζητήσουμε τον Κύριο που μας σώζει και ας λησμονήσουμε εντελώς την κακία, βοώντες∙ αμαρτήσαμε σε σένα, σώσε μας, όπως παλιά (κάποτε) τους Νινευίτες, Χριστέ Βασιλιά, και κάνε μας (ή κατάστησέ μας) κοινωνούς (συμμέτοχους), εύσπλαγχνε, της ουράνιας βασιλείας.
Απελπίζομαι όταν σκέφτομαι (κατανοώ) τα έργα μου, Κύριε, τα οποία είναι αντάξια (αξίζουν) κάθε τιμωρίας∙ διότι να! Αφού παρέβλεψα, Σωτήρα, τις σεβαστές (σεπτές) σου εντολές κατανάλωσα (κατασπατάλησα) τη ζωή μου σε ασωτίες∙ γι’ αυτό σε καθικετεύω (σε ικετεύω θερμά), αφού με καθαρίσεις με ποταμούς δακρύων μετανοίας με νηστεία και προσευχή (παράκληση ή δέηση) καταλάμπρυνέ με ως μόνος ελεήμων και μη με σιχαθείς (αποστραφείς) ευεργέτη των απάντων και υπεράγαθε.
Τον καιρό της νηστείας με χαρά ας αρχίσουμε, υποβάλλοντες τους εαυτούς μας σε πνευματικούς αγώνες∙ ας εξαγνίσουμε την ψυχή, ας καθαρίσουμε τη σάρκα∙ ας νηστεύσουμε από κάθε πάθος, όπως και από τις τροφές, ζώντες με ευχαρίστηση τις αρετές του Πνεύματος∙ τις οποίες με πόθο εκπληρώνοντες είθε να αξιωθούμε όλοι να δούμε το πάνσεπτο πάθος του Χριστού του Θεού και το Άγιο Πάσχα, δοκιμάζοντες υπερβολική πνευματική χαρά.
Επτάριθμοι μάρτυρες του Χριστού δεν υπολογίσατε καθόλου την ορμή των διωκτών και τον βίαιο θάνατο· αλλά ως έτοιμοι σπεύσατε με ανδρείο φρόνημα προς τους αγώνες. Και αφού φορέσατε το στεφάνι της νίκης συναριθμηθήκατε με όλους τους αγίους, μαζί με τους οποίους πάντοτε σας εξυμνούμε και σας μακαρίζουμε.
Μάρτυρα αθλητή Αγάπιε, επειδή αγάπησες την Πηγή των αγαθών και ό,τι Ανώτερο μπορεί να επιθυμήσει κανείς, έσπευσες να πιείς το ποτήριο του μαρτυρίου επικαλούμενος το όνομα του ζωντανού Θεού. Τι ανδρεία! Τι καρτερία! Εξαιτίας αυτής πέτυχες ξεκάθαρη δόξα και λαμπρότητα.
Αξιοθαύμαστοι μάρτυρες παραδώσατε ηθελημένα τους εαυτούς σας στη σφαγή και εξαγιάσατε τη γη με τα αίματά σας· καταλαμπρύνατε τον αέρα με το πέρασμά σας προς τον ουρανό. Και τώρα κατοικείτε στους ουρανούς, κοντά στο άσβεστο φως και προσεύχεστε, όντας σαν θεοί, πάντοτε για μας.
Δόξα, και νυν. Θεοτοκίον.
Χαίρε θεϊκό όχημα του φωτός, χαίρε ναέ του Κυρίου και σκηνή εξαγιασμού. Ανέτειλες για μας από την αμόλυντη μήτρα σου φως που καταφωτίζει τα πέρατα του κόσμου και μας αγιάζει με δικαιοσύνη. Χαίρε επειδή από εσένα αρχίζει η σωτηρία μας. Χαίρε γιατί είσαι άκουσμα και λόγος φοβερός για όσους έχουν εμπιστοσύνη σε σένα.
Μη αποστρέψεις το πρόσωπό σου από το παιδί σου, διότι στενοχωρούμαι (λυπούμαι ή βασανίζομαι)∙ αμέσως άκουσέ με (πρόσεξέ με)∙ δώσε προσοχή στην ψυχή μου (πρόσεξε την ψυχή μου) και λύτρωσέ την (ελευθέρωσέ την).
Η σωτηρία σου, Θεέ, είθε να με προστατεύσει (να με βοηθήσει).
Ας δουν οι φτωχοί και ας χαρούν (ευχαριστηθούν).
Μη αποστρέψεις το πρόσωπό σου από το παιδί σου…
Έλαμψε ή χάρη σου, Κύριε, έλαμψε ο φωτισμός των ψυχών μας∙ ιδού καιρός αρεστός (εύνοιας), ιδού καιρός μετάνοιας∙ ας πετάξουμε τα έργα του σκότους και ας οπλιστούμε με τα όπλα του φωτός, ώστε, αφού πλεύσουμε μέσα από το μεγάλο πέλαγος της νηστείας να φτάσουμε στην τριήμερη Ανάσταση του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, ο οποίος σώζει τις ψυχές.
Σε σένα σήκωσα τα μάτια μου, που κατοικείς στον ουρανό∙ Ιδού, σαν μάτια δούλων στα χέρια των κυρίων τους∙ σαν μάτια υπηρέτριας στα χέρια της κυρίας της∙ έτσι τα μάτια μας προς τον Κύριο το Θεό μας, έως ότου μας λυπηθεί.
Ελέησέ μας, Κύριε, ελέησέ μας, διότι πάρα πολύ εξουδενωθήκαμε∙ πάρα πολύ χόρτασε η ψυχή μας.
Χριστέ Θεέ, που δοξάζεσαι στις μνήμες των Αγίων σου, από αυτούς παρακαλούμενος, στείλε μας το μέγα έλεος.
Των Αγγέλων οι τάξεις, Θεομήτορ, σε δοξάζουν∙ διότι εγέννησες τον Λόγο με λογική σάρκα, τον Θεό που συμπαρακάθεται (είναι σύνεδρος) με τον Πατέρα και το Πνεύμα και που δημιούργησε τις στρατιές των Αγγέλων εκ του μη όντος (από το μηδέν) με τη θέλησή του∙ αυτόν ικέτευε (παρακάλει) Πανάχραντε, να σώσει και να φωτίσει τις ψυχές αυτών που ορθόδοξα σε ανυμνούν.
Θεοτόκε Παρθένε, Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία∙ ο Κύριος είναι μαζί σου∙ ευλογημένη είσαι συ μεταξύ των γυναικών και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, διότι γέννησες τον Σωτήρα των ψυχών μας.
Βαπτιστή του Χριστού, θυμήσου όλους εμάς, ώστε να λυτρωθούμε (να σωθούμε ή να θεραπευτούμε) από τις ανομίες μας (παρανομίες μας) διότι σε σένα δόθηκε η χάρη να πρεσβεύεις για μας.
Παρακαλέσατε για μας, Άγιοι Απόστολοι και Άγιοι Πάντες, ώστε να λυτρωθούμε (να σωθούμε) από κινδύνους και θλίψεις∙ διότι εσάς θερμούς προστάτες προς τον Κύριο έχουμε αποκτήσει.
Κάτω από τη δική σου ευσπλαγχνία καταφεύγουμε, Θεοτόκε∙ τις ικεσίες μας (τις παρακλήσεις μας) μην παραβλέψεις (μη σε δύσκολη θέση) καταστήσεις∙ αλλά λύτρωσέ μας (ελευθέρωσέ μας) από τους κινδύνους, συ που είσαι η μόνη Αγνή, η μόνη ευλογημένη
Αυτός που είναι ευλογημένος ο Χριστός ο Θεός μας, πάντοτε, τώρα και αιωνίως και στους απεράντους αιώνες.
Επουράνιε βασιλιά∙ την πίστη στήριξε∙ τα έθνη καταπράυνε (μαλάκωσε)∙ τον κόσμο ειρήνευσε∙ την Αγία Εκκλησία, την πόλη, τη νήσο, την Ιερή Μητρόπολη αυτή διαφύλαξέ τη καλά∙ τους πατέρες και αδελφούς μας που έχουν απέλθει (κοιμηθεί) προ καιρού (που απήλθαν ή αναχώρησαν πρώτοι), κατάταξε στις σκηνές των δικαίων και εμάς παράλαβε σε μετάνοια και εξομολόγηση ως αγαθός και φιλάνθρωπος.
Κύριε και αρχηγέ της ζωής μου, μη μου δώσεις πνεύμα (διάθεση) οκνηρίας, περιεργείας και αργολογίας.
Αλλά χάρισε σε μένα το δούλο σου πνεύμα (διάθεση) σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης.
Ναι, Κύριε βασιλιά, χάρισέ μου τη διάθεση να βλέπω τα δικά μου πταίσματα και να μη κατακρίνω τον αδελφό μου. (Και τα ζητώ από Σένα) διότι είσαι ευλογημένος στους απεράντους αιώνες. Γένοιτο (είθε).
Ώ Αγαθή (Θεοτόκε) προστατεύεις όλους εκείνους που με πίστη καταφεύγουν στη (βοήθεια που προσφέρει) η πανίσχυρη χείρα Σου∙ (διότι) άλλη δυνατότητα συνεχούς διαμεσολαβήσεως στον Θεό σε ώρες κινδύνων και θλίψεων δεν έχουμε (εκτός από Σένα) εμείς οι αμαρτωλοί που λυγίζουμε υπό το βάρος των αμαρτιών μας∙ γι’ αυτό προσπίπτουμε στα πόδια σου (ικετευτικά και Σε παρακαλούμε) ώ Μητέρα του Υψίστου Θεού∙ Λύτρωσε από κάθε ανάγκη (εμάς) τους δούλους σου.