Στην Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρου του Τήρωνος και Αγίου Γεωργίου στην περιοχή Στρατιά της πόλης της Κέρκυρας λειτούργησε το πρωί του Σαββάτου 20 Ιανουαρίου 2024, επί τη μνήμη του Οσίου Ευθυμίου του Μεγάλου.
Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος έκειρε εις μοναχόν τον κ. Θεόδωρο Πανδή, πτυχιούχο του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, έλκοντα την καταγωγή του από την Λευκίμμη. Ο νέος μοναχός έλαβε το όνομα Ευσέβιος και εντάχθηκε στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής με καθηγούμενο τον Αρχιμ. Χριστόδουλο Τριαντάφυλλο.
Ο κ. Νεκτάριος, προσφωνώντας τον νέο μοναχό του υπενθύμισε ότι η μοναχική ζωή είναι μία νέα αρχή στη ζωή του ανθρώπου, το ξεκίνημα της μετανοίας και της πνευματικής αναγεννήσεώς του. Ο μοναχός καλείται να αφήσει πίσω τον κόσμο, τους οικείους, ό,τι έδινε νόημα στη ζωή του και να ξεκινήσει τον αγώνα ο Χριστός να είναι ο εράσμιος της ψυχής και της ύπαρξής του, να ζήσει την ισάγγελο πολιτεία με υπακοή στην αδελφότητα και αγάπη, όπως επίσης και πολλή προσευχή. Αναφέρθηκε στο όνομα το οποίο έλαβε κατά την κουρά του και το οποίο έχει να κάνει με τον Άγιο ιερομάρτυρα Ευσέβιο, επίσκοπο Σαμοσάτων, του οποίου η ζωή συνέχει την καρδιά του Μητροπολίτη και αποτελεί πρότυπο ζωής για έναν μοναχό, ιδίως στους καιρούς που καλούμαστε άπαντες να δώσουμε καλήν ομολογίαν.
Ακόμη, του είπε ότι το όνομα αυτό είχε ο μακαριστός ηγούμενος της Μονής της μετανοίας του Σεβασμιωτάτου, της Παναγίας Άνω Ξενιάς στον Αλμυρό Μαγνησίας, ο αείμνηστος π. Ευσέβιος Μαντζώρος, ο οποίος έζησε με πολλή αγάπη για την Παναγία, δοκιμάστηκε καθώς στα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου οι Ιταλοί έκαψαν το μοναστήρι, πλην του καθολικού το οποίο σώθηκε με θαύμα της Παναγίας, και τον π.Ευσέβιο τον έστειλαν εξορία στην Ιταλία, όπου κακοπάθησε επί τρία χρόνια, αρνούμενος να ταυτιστεί με την λατινική παράδοση και ζωή. Όταν επέστρεψε στο καμένο μοναστήρι, έχτισε μία μικρή καλύβα, στην οποία έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του προσευχόμενος και σε πενία.
Το όνομα αυτό το είχε και μια μεγάλη προσωπικότητα της Εκκλησίας του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού αιώνα, ο μακαριστός Αρχιμ. Ευσέβιος Ματθόπουλος, ιδρυτής της αδελφότητος «ΖΩΗ», ο οποίος είχε εξοριστεί για ένα διάστημα στο μοναστήρι της Παλαιοκαστρίτσας στην Κέρκυρα. Το έργο του π. Ευσεβίου «Ο προορισμός του ανθρώπου» ήταν πνευματική τροφή για τον κ. Νεκτάριο στην παιδική του ηλικία και πάντοτε θαύμαζε και μνημονεύει την αφιέρωση του π. Ευσεβίου στην Εκκλησία και στην ιεραποστολή.
Ο κ. Νεκτάριος προέτρεψε τον νέο μοναχό να επικαλείται τις πρεσβείες της Παναγίας, της μάνας όλων των μοναχών, να διακονήσει την Ιερά Μονή, τον επίσκοπο και την τοπική Εκκλησία με ασκητικότητα, προσευχή, αφιέρωση και ταπείνωση και να δώσει καλή μαρτυρία.
Στην θεία λειτουργία συμμετείχαν ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Χριστόδουλος Τριαντάφυλλος, ο πνευματικός πατέρας του νέου μοναχού Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως, ο ιερέας του χωριού του νέου μοναχού Πρωτ. Γεώργιος Στασινούλας και ο π. Ζαχαρίας Κόβαλτσουκ. Συμπροσευχήθηκαν ευάριθμοι κληρικοί, ο ιεροκήρυκας της Λευκίμμης π. Αρχιμ. Σεραφείμ Λινοσπόρης και ο Αρχιερατικός Βορείου Κερκύρας Πρωτ. Σπυρίδων Προβατάς, οι μοναχές της Ιεράς Μονής Αγ. Παρασκευής Μακράδων και αρκετοί πιστοί.
Συγκινητική ήταν η στιγμή που ο νέος μοναχός έλαβε την ευχή της κατά σάρκα μητέρας του, ενώ παρούσα ήταν και η αδερφή του.
