Αδελφοί μου,
σήμερα ο Κύριος μάς μιλά με μία παραβολή συγκλονιστική, την παραβολή τοῦ Μεγάλου Δείπνου. Μας παρουσιάζει έναν οικοδεσπότη που ετοίμασε τραπέζι λαμπρό και κάλεσε πολλούς. Όλα ήταν έτοιμα, η πρόσκληση απλή, ευγενική, γεμάτη αγάπη: «Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα». Κι όμως, εκείνοι που πρώτοι είχαν προσκληθεί, βρήκαν προφάσεις. Ο ένας είχε χωράφι, ο άλλος βόδια, ο τρίτος οικογένεια.
Όλοι, με τρόπο ευγενικό αλλά ψυχρό, είπαν «όχι». Τότε ο οικοδεσπότης κάλεσε άλλους, τους φτωχούς, τους κουτσούς, τους τυφλούς, τους περιφρονημένους, κι όταν ακόμη υπήρχε χώρος, διέταξε τον δούλο του: «Ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμούς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκός μου». Έτσι, η τράπεζα του Θεού γέμισε με εκείνους που κανείς δεν περίμενε.
Η παραβολή αυτή, αδελφοί μου, είναι εικόνα της πρόσκλησης του Θεού στη σωτηρία. Ο Κύριος μάς καλεί όλους στο ουράνιό Του δείπνο, στη χαρά της Βασιλείας Του. Είναι το τραπέζι της αιώνιας ζωής, της κοινωνίας μαζί Του, της ειρήνης και της αγάπης. Όμως, όπως τότε, έτσι και σήμερα, πολλοί αρνούνται αυτή την πρόσκληση.
Δεν είναι ότι δεν πιστεύουν, είναι ότι έχουν… άλλες προτεραιότητες. Ο ένας λέει: «Έχω δουλειές». Ο άλλος: «Έχω οικογένεια». Ο άλλος: «Έχω προβλήματα». Και ο Χριστός περιμένει. Περιμένει με τη θύρα της Βασιλείας ανοιχτή, με το τραπέζι στρωμένο, με τη χάρη Του έτοιμη να μας δεχθεί. Μα η καρδιά μας, πολλές φορές, είναι απασχολημένη. Έχουμε γεμίσει το πρόγραμμά μας, αλλά αδειάσει την ψυχή μας. Έχουμε χρόνο για όλα, εκτός από Εκείνον.
Η παραβολή αυτή δεν είναι ιστορία μακρινή. Είναι καθρέφτης της εποχής μας. Ο Θεός μας καλεί καθημερινά με τον λόγο Του, με τη Θεία Λειτουργία, με την ευκαιρία της μετάνοιας, με μια δοκιμασία που μας ξυπνά, με μια ευλογία που μας συγκινεί. Και κάθε φορά, περιμένει απάντηση.
Αν Τον αρνηθούμε, δεν θα μείνει άδειο το τραπέζι Του, άλλοι θα καθίσουν στη θέση μας. Οι απλοί, οι ταπεινοί, οι «πτωχοί τῷ πνεύματι», αυτοί που μπορεί να μη γνωρίζουν πολλά, αλλά αγαπούν πολύ. Αυτοί θα γεμίσουν τον οίκο Του Θεού.
Η Εκκλησία, αδελφοί μου, είναι προεικόνιση αυτού του Μεγάλου Δείπνου. Κάθε Θεία Λειτουργία είναι ένα τραπέζι ετοιμασμένο, όπου ο Χριστός μας περιμένει να κοινωνήσουμε τη Ζωή Του. Και κάθε φορά που κοινωνούμε, ζούμε από τώρα το πανηγύρι του Παραδείσου.
Ας μην αρνηθούμε λοιπόν την πρόσκληση του Θεού. Μην πούμε κι εμείς «ἔχε με παρῃτημένον». Να πούμε «ἰδού, ἔρχομαι, Κύριε». Γιατί δεν ξέρουμε πότε θα γίνει το τελικό κάλεσμα, πότε θα ακούσουμε τη φωνή Του να μας λέει: «Πάντα ἕτοιμά ἐστι».
Ο Θεός μάς καλεί όχι για να μας στερήσει κάτι, αλλά για να μας χαρίσει τα πάντα. Ο Χριστός δεν θέλει να μας πάρει τον χρόνο μας, θέλει να μας δώσει αιωνιότητα. Δεν ζητά να αφήσουμε τη ζωή, αλλά να την κάνουμε αληθινή, κοινωνία μαζί Του. Ας απαντήσουμε με ευγνωμοσύνη στο κάλεσμα του Θεού. Γιατί, όπως λέει ο ίδιος ο Κύριος: «Πολλοὶ εἰσὶ κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί».
Ἀμήν.
