Η ζωή έχει όρους και όρια. Κάθε τι έχει αρχή και τέλος. Κάθε τι υπόκειται  στους φυσικούς νόμους. Και η υπέρβαση αυτών των νόμων δεν μπορεί να ερμηνευθεί με βάση την λογική, αλλά αποτελεί θαυμαστό σημείο, παράδοξο. Το πλέον παράδοξο είναι η πίστη στον Θεό, σε μία πραγματικότητα η οποία υπερβαίνει τα όρια της αντιλήψεώς μας για τον κόσμο και η οποία κοινωνείται στα πλαίσια της προσωπικής σχέσεως και μόνο μέσα στην Εκκλησία.  Κι αυτή η κοινωνία γεννά πολλά παράδοξα, τα οποία νικούν τους όρους της φύσεως. Τα παράδοξα στη γλώσσα της Εκκλησίας τα ονομάζουμε «θαύματα». Και δεν πρόκειται για πράξεις μαγείας, αλλά σημεία υπερβάσεως των όρων, των ορίων, των νόμων του κόσμου.

Τέτοιο σημείο υπερβάσεως υπάρχει το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Παναγία μας γεννιέται όταν οι γονείς της Ιωακείμ και Άννα βρίσκονται σε μεγάλη ηλικία. Από τα τρία της χρόνια αφιερώνεται στο ναό των Ιεροσολύμων, όπου παραμένει μέχρι τα δεκαπέντε της, ζώντας εν ασκήσει, αφιερώσει στον Θεό, νηστεία και προσευχή. Γίνεται περικαλλής και η χάρη την οποία λαμβάνει από τον Θεό είναι μοναδική. Και όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, αυξάνεται η ύπαρξή της ως προς την χάρη διότι συγκαταβαίνει στο θέλημα του Θεού και δέχεται εν ελευθερία να σαρκωθεί μέσα της το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Κι εδώ βιώνει την νίκη των όρων της φύσεως. Κυοφορεί άνευ ανδρός. Γεννά και κρατεί την παρθενία της. Μεγαλώνει το παιδίον Ιησούν ως φυσική μητέρα  και διδάσκεται από αυτό ωσάν Εκείνος να είναι ο πατέρας της. Για χάρη της ο Κύριος κάμει το πρώτο θαύμα στην Κανά. Κι αυτή Τον ακολουθεί μέχρι το τέλος της επιγείου ζωής Του στο Σταυρό και τον Τάφο. Είναι η πρώτη που μαθαίνει το μήνυμα της Αναστάσεως και βλέπει τον Υιό της να έχει υπερνικήσει τους φυσικούς νόμους. Είναι αυτή που θα ζήσει την Ανάληψη και την Πεντηκοστή. Θα τιμηθεί από την πρώτη Εκκλησία ως η Μητέρα του Θεού. Και στο τέλος της επιγείου ζωής της θα αξιωθεί να δει όλους του Αποστόλους να έρχονται «εκ περάτων» για να την αποχαιρετήσουν στον ουρανό. Και το σώμα της θα μεταστεί κι αυτό εκεί, σημείο υπερβάσεως της φύσεως, για να δοξάζεται πλέον ως η Παν-Αγία, η οποία μεσιτεύει εν ουρανώ και επί γης για όλο τον κόσμο.

Νενίκηνται της φύσεως οι όροι στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Παναγία μας βιώνει πρώτη από όλους τους ανθρώπους το μυστήριο του μέλλοντος αιώνος. Την κοινωνία με τον Θεό, η οποία μεταμορφώνει την ύπαρξη σε θεωμένη. Την υπέρβαση του θανάτου, ο οποίος είναι πρωτίστως πνευματικός, συνεπάγεται δηλαδή την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό. Και όποιος κοινωνεί με τον Θεό δεν νικιέται από τον θάνατο, γιατί το βιολογικό τέρμα της ζωής αποτελεί το προσωπικό του Πάσχα, το πέρασμα δηλαδή στην αιώνια κοινωνία της χαράς και του φωτός του Χριστού. Η Παναγία βιώνει το μυστήριο της αειπαρθενίας. Όχι ως περιφρονήσεως του σώματος, της ζωής, της βιολογικής διαδοχής του ανθρωπίνου γένους. Αλλά ως υπερβάσεως της αμαρτίας, του χρόνου και του κακού, που καθιστούν αναγκαία την αναπαραγωγή για να διατηρηθεί η ζωή. Γιατί η Παναγία κυοφορεί την ίδια τη Ζωή, τον Ιησού Χριστό και η σχέση μαζί Του την διατηρεί καθαρή από την εξάρτηση από την σάρκα, τον λογισμό, την αμαρτία.

Νενίκηνται της φύσεως οι όροι στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γιατί φαίνεται ακατόρθωτο ένας άνθρωπος να φτάνει σε τέτοιο ύψος προόδου που δίδει η σχέση με το Θεό. Η Παναγία μας αποδεικνύει ότι αυτός ο δρόμος είναι εφικτός. Καθίσταται ο πνευματικός οδοδείκτης ολοκλήρου του ανθρωπίνου Γένους στην πορεία προς τον Θεό. Είναι η πρώτη που εγκαινιάζει την Αγιότητα βιώνοντάς την. Είναι αυτή που δείχνει τι ζητά η Εκκλησία από τον άνθρωπο και τι του προσφέρει. Διότι η Εκκλησία είναι ο κόσμος εκείνος στον οποίο ο άνθρωπος βρίσκει νόημα στη ζωή του, καθώς κοινωνεί με τον Θεό, δια της αγάπης προς τον πλησίον, της προσφοράς του εαυτού του, της σταυρώσεως των παθών του, του πνευματικού αγώνος. Ο άνθρωπος που ζει στην Εκκλησία κενώνει τον εαυτό του, αδειάζει από το δικό του θέλημα και γίνεται δοχείο της χάριτος του Θεού. Και λαμβάνει από την Εκκλησία ως δωρεά μεγίστη την αγιότητα, την δυνατότητα δηλαδή να υπερβαίνονται οι όροι της φύσεως και στο δικό του πρόσωπο, να γίνεται θεούμενος και να ζει αιώνια κοντά στον Δημιουργό Του. 

Ζούμε σε μία εποχή η οποία προσπαθεί να νικήσει τους όρους της φύσεως δια της τεχνολογίας, της επιστήμης, της ιατρικής, των μεγάλων ανακαλύψεων. Η ταχύτητα που οι εφευρέσεις έχουν επιβάλει στη ζωή μας, μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είμαστε παντοδύναμοι. Έρχεται όμως ο θάνατος να μας προσγειώσει στην σκληρή βιολογική πραγματικότητα. Στα όρια, τους νόμους, τους όρους. Η πίστη μας στον αληθινό Θεό, η επίκληση των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, η διδαχή μας από τη ζωή της, μας δείχνουν ότι η αληθινή νίκη επί των όρων της φύσεως είναι πνευματική υπόθεση. Επιτυγχάνεται στην Εκκλησία, όχι ως ατομικό μας κατόρθωμα, αλλά χάρις στην αγάπη του Θεού, η οποία μας δίδει δωρεάν την υπέρβαση. Και η νίκη αυτή δεν χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα και την δύναμη. Αλλά από την ταπείνωση, την υπακοή στο θέλημα του Θεού και την γνήσια αγάπη. Προτάσεις ζωής που καθιστούν τον άνθρωπο φορέα της αγιότητος και τον οδηγούν στην αιωνιότητα. Χρόνια Πολλά και ευλογημένα σε όλους!  Οι πρεσβείες της Παναγίας μας να δίδουν λύτρωση και χαρά στον καθένα μας!