Επί του Αποστολικού Αναγνώσματος (Πράξεις 11, 19 – 30)
«Των δε μαθητών, καθώς ηυπορείτο τις, όρισαν έκαστος αυτών εις διακονίαν πέμψαι»
Αδελφοί μου, έχουμε τονίσει ότι ο διωγμός και το μαρτύριο της Εκκλησίας αποβαίνει σε θρίαμβο αυτής. Μετά τον λιθοβολισμό του Αρχιδιακόνου και πρωτομάρτυρος Στεφάνου η Εκκλησία των Ιεροσολύμων περνά δύσκολα. Οι Απόστολοι και αρκετοί σημαντικοί γεμάτη πίστη και φωτισμένοι Χριστιανοί αναγκάζονται να φύγουν. Ο φόβος κυριαρχεί στις καρδιές τους μην συλληφθούν, οπότε αναγκάζονται να απομακρυνθούν από το κέντρο των Ιεροσολύμων. Όμως «ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Αυτή η απομάκρυνση έφερε μεγάλα αποτελέσματα στην εξάπλωση του Ευαγγελίου και στην δημιουργία νέων τοπικών Εκκλησιών έξω από τον στενό χώρο του Ιουδαϊσμού την Παλαιστίνη.
Η Εκκλησία η νεόφυτος, αρχίζει να βλαστάνει. Αρχίζει ως μικρά ως μικρά νεοσσός να ανοίγει τα φτερά τους και να πετά στον κόσμο της ειδωλολατρίας για να προσφέρει το φως στο σκοτάδι και την σωτηρία που πρόσμενε αιώνες.
Αυτό το «πορευθέντες πάντα τα έθνη» που είπε ο Κύριος μετά την Ανάστασή Του, γίνεται το έναυσμα για το μεγάλο ταξίδι στην σωτηρία του κόσμου από τους μέχρι τώρα αδύναμους και φοβισμένους Μαθητές.
Η πόλη της Αντιόχειας γίνεται η πρώτη που διαδραματίζει τον πρώτο σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση του Ευαγγελίου και την εδραίωση της Εκκλησίας. Σ’ αυτήν για πρώτη φορά ακούσθηκε το όνομα «Χριστιανοί» για τους ανθρώπους που πίστεψαν στο Χριστό μας. Γίνεται το κέντρο εξορμήσεων των Μαθητών του Χριστού για την διάδοση του Ευαγγελίου. Είναι η πατρίδα του Ευαγγελιστή Λουκά και του Αγ. Ιγνατίου του Θεοφόρου, μαθητού του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου. Του Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Ιωάννου του Δαμασκηνού.
Κατέχει σημαντική θέση στην Εκκλ. Ιστορία για τον ρόλο της και τα γεγονότα που εξελίχτηκαν σ’ αυτήν. Δεν γνωρίζουμε από ποιόν εδόθη το όνομα «Χριστιανοί» για τους πιστούς του Χριστού. Δεν αποκλείεται αυτό να εδόθη ως κατηγορία εναντίον τους από τους ειδωλολάτρες. Όμως οι Χριστιανοί την αποδέχθηκαν και με καύχημα μέχρι σήμερον την φέρουν με χαρά. Τα πρώτα κηρύγματα των Αποστόλων έξω από την Παλαιστίνη, Κύπρο, Αντιόχεια, Φοινίκη και αλλού, γίνονται πάντοτε εις τις Ιουδαϊκές Συναγωγές σε Ιουδαίους και προσήλυτους. Από εκεί μέσα έβγαιναν οι πρώτοι Χριστιανοί και δημιουργούνταν ως πυρήνες της Εκκλησίας, οι τοπικές αυτές Εκκλησίες.
Αυτή η διάδοση και η πρόοδος της εξάπλωσης της πίστεως και την διάδοση και εδραίωση της Εκκλησίας την μαθαίνουν στα Ιεροσόλυμα και γεμίζουν χαρά οι Απόστολοι και οι Χριστιανοί των Ιεροσολύμων, οπότε στέλνουν τον Βαρνάβα «ότι ην ανήρ αγαθός και πλήρης Πνεύματος Αγίου και πίστεως». Ιδού λοιπόν τα αποτελέσματα του διωγμού. Αυτοί που έκαναν τους διωγμούς σκοπό είχαν να εξαφανίσουν το Ευαγγέλιο και την πίστη, όμως ο Θεός προστάτευε και κατεύθυνε το έργον και την πορεία της Εκκλησίας Του.
Ο Βαρνάβας τρέχει και βρίσκει τον Απ. Παύλο στην Ταρσό και μαζί φεύγουν για Αντιόχεια. Εκεί για ένα ολόκληρο χρόνο κηρύττουν αγωνίζονται και δημιουργούν μια ισχυρή Εκκλησία. Το θαυμαστόν είναι ότι όταν ανηγγέλθη υπό του προφήτου Αγάβου ότι πρόκειται να επέλθει λοιμός, πράγμα που έγινε επί αυτοκράτορος Κλαυδίου, αμέσως οι Χριστιανοί της Αντιόχειας έσπευσαν να συνδράμουν με κάθε βοήθεια τους Χριστιανούς των Ιεροσολύμων. Αυτό σημαίνει αγάπη, αυτό σημαίνει Εκκλησία! Σώμα Χριστού «όταν πάσχει ένα μέλος όλο το σώμα πάσχει». Η αδιαφορία για το μέλος σημαίνει θάνατος για το σώμα.
Μέλημα μας, αδελφοί μου, ας είναι το κάθε μέλος της Εκκλησίας. Ο κάθε αδελφός πάσχων. Αυτό μας δίδαξαν οι πρώτοι εκείνοι αδελφοί και αυτό η Εκκλησία εφάρμοσε στην ιστορική της πορεία. Αυτό να γίνεται και για μας μέλημα στην δική μας ζωή!
Χριστός Ανέστη!
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως
