Να ξανακάνουμε την πίστη γιορτή και χαρά , Ομιλία του Χρήστου Γιανναρά στους Παξούς
Το βράδυ της Κυριακής 9 Σεπτεμβρίου 2018 στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Παξών η Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων και ο Δήμος Παξών συνδιοργάνωσαν μία επιτυχημένη εκδήλωση με ομιλητή τον ομότιμο καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Χρήστο Γιανναρά.
Όπως επεσήμανε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, εκπροσωπώντας τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Νεκτάριο, η εκδήλωση είναι η αφετηρία μίας σειράς άλλων, στις οποίες η τοπική Εκκλησία θα προσπαθήσει να δώσει αφορμές προβληματισμού σε μία σειρά θεμάτων όπως οι σχέσεις γονέων και παιδιών και στα ζευγάρια, η κοινωνική μαρτυρία της Εκκλησίας, θέματα ιστορίας και ταυτότητας του ελληνισμού και η λειτουργική παράδοση.
Προσφωνώντας τον κ. Γιανναρά ο Δήμαρχος Παξών κ. Σπύρος Βλαχόπουλος εξέφρασε την χαρά και τον ενθουσιασμό γι’ αυτή την εκδήλωση, ενώ τόνισε ότι για τους κατοίκους των Παξών η παρουσία και ο λόγος του κ. Χρήστου Γιανναρά είναι αφορμή προβληματισμού για το σήμερα και προσανατολισμού στο αύριο. Ευχαρίστησε την τοπική Εκκλησία για την πρωτοβουλία και τόνισε την διάθεση του Δήμου να συμπαρασταθεί και να συνεργαστεί σε κάθε νέα προσπάθεια.
Ο κ. Γιανναράς μίλησε με θέμα: « Η δημοκρατία συνταγή ή κατόρθωμα;». Αφού έκανε μία αναφορά στην αρχαία πόλη, στην οποία κίνητρο συγκρότησης ήταν η αναζήτηση της αλήθειας και όχι η χρηστική ανάγκη της συνύπαρξης, επεσήμανε ότι η δημοκρατία δεν ήταν δικαιώματα πολιτικά αλλά συνάντηση ανθρώπων που θεωρούσαν την μετοχή στην αλήθεια ως το νόημα της ζωής τους. Ως πολίτες θεωρούσαν τιμή τους να παλεύουν με τα υπαρκτικά ερωτήματα του ανθρώπου, την ζωή και τον θάνατο, να είναι μέλη του σώματος της πόλης, να την υπερασπίζονται, να διαλέγονται πάνω στις υποθέσεις της, να ψηφίζουν, να έχουν άποψη.
Η δημοκρατία σέβονταν το ανθρώπινο σώμα, δεν το είχε ως χρήσιμο και χρηστικό. Απαγορεύονταν τα βασανιστήρια, ενώ δεν υπήρχε δήμιος (ο Σωκράτης ήπιες μόνος του το κώνειο) και γι’ αυτό οι κύριες τιμωρίες ήταν ο εξοστρακισμός ή στέρηση της ιδιότητας του πολίτη.
Για τους Έλληνες η δημοκρατία ήταν κατόρθωμα και στηρίζονταν στην μετοχή στην θρησκευτικότητα, στην κοινή γλώσσα, στην αίσθηση της καταγωγής, στην παράδοση, στις γιορτές. Οι πολίτες είχαν ταυτότητα και σκέφτονταν και δρούσαν συλλογικά.
Στους καιρούς μας η δημοκρατία έχει γίνει συνταγή. Όντας επηρεασμένοι από τον δυτικό πολιτισμό, για τον οποίο τα πάντα λειτουργούν στην προοπτική της κατανάλωσης, έχουμε χάσει το αίσθημα ότι είμαστε συνυπεύθυνοι για το αληθεύειν και έχουμε παραχωρήσει τα πάντα στο κράτος, με την μορφή συμβάσεων, κοινωνικού συμβολαίου, δικαιωμάτων και νομικών κανόνων. Έτσι δεν νοιαζόμαστε για το τι είναι αληθινό, ούτε για το πώς καλούμαστε να συμμετέχουμε στην πραγματικότητα της ζωής, αλλά οχυρωνόμαστε πίσω από τι δικαιούμαστε και έχουμε επιτρέψει την γιγάντωση ενός κράτους υπεύθυνου για όλα, με ένα ατομοκεντρικό πνεύμα το οποίο δεν μας αφήνει να μοιραστούμε.
Ο ομιλητής πρότεινε να ξαναδούμε την συλλογική μας δράση, μέσα από σχήματα όπως οι κοινότητες και οι ενορίες, ως αφετηρία αφύπνισης και επεσήμανε την προσωπική μας ευθύνη να καταστήσουμε την δημοκρατία κατόρθωμα. Κλειδί και εδώ η παρουσία της Εκκλησίας, η οποία καλείται να εμπνεύσει στους ανθρώπους την χαρά της γιορτής και όχι την μιζέρια της εκπλήρωσης θρησκευτικών καθηκόντων.
Ακολούθησε ένας ιδιαίτερα ενδιαφέρων διάλογος, με ερωτήματα που το πολυπληθές κοινό έθεσε στον ομιλητή.