Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Βλαχερνών Σκριπερού
Η Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Βλαχερνών στην περιοχή του Σκριπερού , βρίσκεται στους πρόποδες του Κορακίου όρους ,μέρους του ορεινού όγκου του βουνού του Παντοκράτορος, επάνω στην εθνική οδό προς «τρουμπέτα» στην διασταύρωση που οδηγεί στο χωριό Δουκάδες. Έχει πανοραμική θέα στην ενδοχώρα του Νησιού της Κέρκυρας μέσα στους καταπράσινους ελαιώνες που στεφανώνουν το Νησί, ώστε από παλαιους περιηγητές να ονομαστεί «Μπαλκόνι του Θεού»
Είναι ένα από τα παλαιότερα Ιστορικά Μοναστήρια της Κέρκυρας καθώς οι πρώτες αναφορές για την αρχική του ίδρυση ως μικρό μονύδριο ξεκινούν από το 1473 με πρώτο Κτήτορα τον Άρχοντα Ιωάννη Λαρνακά πρόσφυγα και γόνο της Βυζαντινής οικογένειας των Λαρνακέων-Λαρνακάδων από την περιοχή των Βλαχερνών της Κωνσταντινουπόλεως (εγγρ.127 ΓΑΚ-φάκελος Μονής Βλαχερνών) αφιερωμένο στην Παναγία των Βλαχερνών και στον Άγιο Γεώργιο.
Η Εφέστια Εικόνα της Μονής είναι η Παναγία η Βλαχέρενα στον εικονογραφικό τύπο της εστεμμένης Θεοτόκου Αγιοσορίτισσας ,σεβίζουσας με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος ,κατά παράδοση φερμένη από την Κωνσταντινούπολη . (Κ.Καλοκύρη -η Θεοτόκος στην Εικογραφίαν -Ι.Π.Μ.)
Η Μονή παρέμεινε στην οικογένεια των Λαρνακάδων μέχρι το 1537 χρονιά της μεγάλης καταστροφής του Νησιού από την επιδρομή του Καπουδάν Πασά Χάιρεντιν Μπαρμπαρόσα του Σουλτάνου Σουλέιμαν του Μεγαλοπρεπή.
Μετά τον εξανδραποδισμό των Λαρνακάδων και την μερική καταστροφή της Μονής από τους Τούρκους ,οι Βενετοί και συγκεκριμένα ο Άρχοντας διοικητής της Βόρειας Κέρκυρας Μισέρ .Ερρίκος Νοβαγέρ παραδίδουν στους Ευγενείς Μάρκο Τσιλιμπάρη και στους δυο Γιούς του Κωνσταντίνο και Ιωάννη από την περιοχή του Καμπιέλου των «Κορφών» «το περί αυτού Μονυδρίον της Παναγίας του Λαρνακά» καθώς και των Κτημάτων που κατείχαν η οικογένεια των Λαρνακάδων έναντι «ρεγάλου» και ονομάζει αυτούς «Ισόβιους Προστάτες» (Jius Patronatus) της Μονής (ΓΑΚ-φάκελος Μ.Βλαχερνών)
Η Οικογένεια των Τσιλιμπαρέων κρατά την κυριαρχία της Μονής μέχρι το 1930 και ορίζει ένας γόνος της οικογένειας από κάθε γενιά ,να μονάζει σε αυτήν κάθε φορά και προβαίνει στην αναστήλωση της.
“Η Μονή αναστηλώνεται και εγκαινιάζεται από αντιπρόσωπο του Μ.Πρωτοπαπά κυρ Αλόισιου Ραρτούρου (1536-1555)με την οικονομική συνδρομή του Άρχοντα Γεωργίου Πετριτή.”
Η Μονή δίνεται με ενοικιαστήριο σε μικρές Μοναστικές αδελφότητες Ιερομονάχων μέχρι το 1704 όπου ο Γόνος της Οικογένειας Ιερομόναχος Άνθιμος Τσιλιμπάρης προερχόμενος από την Μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους (που είχε Κερκυραϊκή Αδελφότητα μέχρι το 1992 με τελευταίο Ηγούμενο τον Αρχίμ. Ευθύμιο Πρέπη ´εκ Μαγουλάδων Κερκύρας) ανέλαβε την ανακαίνιση της Μονής που ήταν «σεσαθρωμένη»Και γίνεται ο Ίδιος Ηγούμενος της με μικρή αδελφότητα μετατρέποντας την σε κοινόβιο και της δίνει την σημερινή της κτιριακή μορφή.
Ο Ίδιος αφήνει την Διαθήκη και τις υποθήκες του στον Χειρόγραφο Κωδίκελλο της Μονής όπου σπάραγμα σώζεται στην Μονή μας και το αντίγραφο του Νοταρίου στα Γ.Α.Κερκύρας.
“Η Μονή παραμένει ως Ανδρική μέχρι το 1930 με τελευταίο Ηγούμενο Ζωσιμά Τσιλιμπάρη ο οποίος και παραδίδει το Μοναστήρι στην Μοναχή Χαριτίνη (Κατά κόσμον Χριστίνα Βιτουλαδίτη εξ Αλιματάδων Κερκύρας).”
Τον τελευταῖο Ἱερομόναχο Ζωσιμᾶ Τσιλιμπάρη τόν γηροκόμησε η Γερόντισσα Χαριτίνη με αγάπη και αυτοθυσία κατάκοιτο από εγκεφαλικό σε ηλικία 43 ετών!
Μέ τό θάνατο τοῦ Ἱερομονάχου Ζωσιμᾶ ἡ μονή ἔχασε τόν ἀνδρικό της χαρακτήρα καί μετατράπηκε σέ γυναικεία μέ τήν ἐγκαταβίωση τῆς νεαρῆς ἀκόμα τότε μοναχῆς Χαριτίνης.
Ἡ Γερόντισσα Χαριτίνη ἀσκήθηκε φιλότιμα καί ἀπέκτησε φήμη ἁγίας γυναίκας σέ ὁλόκληρη τήν Κερκύρα, ὅπου μέ τή χάρη τῆς θαυματουργῆς ἐφεστίου εἰκόνας τῆς Παναγίας της Βλαχέρενας θεράπευε πολλούς πιστούς πού ζητοῦσαν τή βοήθειά της.
Ἡ φήμη της προσέλκυσε καί ἄλλες νεαρές κοπέλες, οἱ ὁποῖες ἀφιερώθηκαν ἐκεῖ ἀκολουθώντας τή γερόντισσα, πλέον, Χαριτίνη, μετά τό θάνατο τῆς ὁποίας τον Μάιο του 1979 η Μονή ἄρχισε νά παρακμάζει καί ἀργότερα ἐρήμωσε.
Το 1975 ο τότε Μητροπολίτης Κερκύρας Πολύκαρπος Βαγενάς (1967-1984) έφερε μαζί με την αδελφότητα της Γεροντίσσας Χαριτίνης στην Βλαχέρενα τα πνευματικά του τέκνα όπου και έκειρε Μοναχές :
Την Γερόντισσα Ευφημία σημερινή Ηγουμένη της Μονής Παντοκράτορος του Αγρού καθώς και τις Αδελφές Κερκύρα και Θεοδώρα.
Την περίοδο εκείνη φιλοξενήθηκε στο Μοναστήρι μας ο άγνωστος τότε Γέροντας Άγιος Πάισιος ο Αγιορείτης ο οποίος σχετιζονταν πνευματικά με τον Μακαριστό Πολύκαρπο και στήριξε πνευματικά τις νέες Αδελφές.
Η Μονή μας ευλαβικά κρατά την μνήμη του και τον τιμά ως προστάτη της Μονής μας.
Τελικά δεν ευωδώθηκε η ανακήρυξη της Μονής σε Ανεξάρτητη Μητροπολιτική και οι αδελφές αναχώρησαν το 1977 στην Μονή Παντοκράτορος Αγρού που ήταν τότε Μετόχι της Μονής Παλαιοκαστρίτσας .
Σήμερα
Ἀπό τό 2005 καί ἑξῆς, μέ τήν εὐλογία τοῦ Μητροπολίτου Κερκύρας κ. Νεκταρίου, στό Καθολικό της ἀντηχοῦν ξανά δεήσεις μετά ἀπό δεκαετίες ἀπόλυτης σιωπῆς. Ἡ μονή ἱδρύθηκε πλέον ὡς ἀνδρική μέ προεδρικό διάταγμα καί γίνεται προσπάθεια ἀνοικοδόμησής της.
Το 2017 εγκαταστάθηκε μικρή αδελφότητα με Ηγούμενο τον Αρχίμ.Αρσένιο Πεππέ προερχόμενο από την Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους όπου μόνασε σε αυτήν για 16 συναπτά έτη .
Κύρια ἀσχολία τῶν μοναχῶν εἶναι ἡ Αγιογραφία καί ἡ συντήρηση εικόνων και κειμηλίων καθώς καί ἡ καλλιέργεια τῆς γῆς, τῆς ἐλιᾶς. Φιλότιμη προσπάθεια γίνεται γιά τή διατήρηση παραδοσιακῶν ἐγχώριων ποικιλιῶν.
Τό Καθολικό τῆς Ἱ. Μονῆς εἶναι ἀπό τούς μεγαλύτερους ναούς ἔξω ἀπό τήν πρωτεύουσα τῆς Κερκύρας. Οἰκοδομήθηκε τό 1537 στην αρχική του φάση σε ρυθμό μονόχωρης βασιλικῆς καί πανηγυρίζει στίς 2 Ἰουλίου, ὁπότε ἑορτάζεται ἡ κατάθεση τῆς τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου στόν Ναό τῶν Βλαχερνῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως μέσα σέ χρυσή λάρνακα, ἐπί αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Α´ τοῦ Θρακός (457-474), ὅταν οἱ πατρίκιοι Γάλβιος καί Κάνδιδος τήν μετέφεραν ἀπό τά Ἱεροσόλυμα. Και στις 23 Απριλίου εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου δεύτερου προστάτου της Μονής.
Η Ιερά Μονή κατέχει μικρή συλλογή Ιερών Λειψάνων τα οποία οι Πατέρες θέτουν σε προσκύνηση και ευλογία των ευλαβών προσκυνητών.
Στό τέμπλο, ἀντί τῶν δεσποτικῶν εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Βρεφοκρατούσας Θεοτόκου ὑπάρχει ἡ Ἁγία Τριάδα καί ὁ Εὐαγγελισμός στίς ἀντίστοιχες θέσεις. Τό ἐπιβλητικό καμπαναριό, πού δεσπόζει στό χῶρο, κτίστηκε τό 1792 καί εἶναι τό σύνηθες δυτικότροπο, τό ὁποῖο ἀπαντᾶται στήν Κέρκυρα. Φέρει διπλή καμάρα στό κάτω διάζωμα καί μονή στό ἐπάνω. Τό κέντρο τῆς αὐλῆς καταλαμβάνει στέρνα μέ ἐπιγραφή 1914 καί ἡ θέα ἀπό τό σημεῖο αὐτό πρός τόν κερκυραϊκό κάμπο είναι μοναδική…Θυμίζοντας Άγιον Όρος….!
